Μια φορά κι έναν καιρό συναντήθηκα Alec και χρονολογήσαμε και δεν αγωνίσαμε ποτέ. Ήμουν χαριτωμένος αλλά όχι πολύ μοντέρνος. Την πρώτη μας ημερομηνία είχα τα πιο χαριτωμένα παπούτσια που ήταν λαμπερά, κουραστικά, κόκκινα ψωμάκια. Και αυτό ήταν πριν από πέντε χρόνια.

Δεδομένου ότι αναρροφάται στη δίνη του μωρού τότε τα παιδιά, είμαι τυχερός αν τα ρούχα μου είναι καθαρά.

Για το παρελθόν σχεδόν τρεις εβδομάδες, επέστρεψα στη δουλειά. Και απλά πρέπει να πω: Δεν έχω τίποτα να φορέσω.

Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα της ημι-τραυματικής κατάστασης της ύπαρξής μου:

Μόλις χθες, προσπάθησα στα τζιν της μητρότητας 7 του φίλου μου. Τελικά μου ταιριάζουν. Ο νεότερος μου είναι επτά μηνών και δεν είμαι έγκυος. Είναι τα πιο χαριτωμένα τζιν που έχω.

Παπούτσια. Όλα τα παπούτσια μου πρέπει να ξεκινήσουν για να μπουν μέσα και έξω από το σπίτι και μέσα και έξω από το νηπιαγωγείο (μερικές φορές ενώ φοράτε ένα μωρό). Έχω πολύ λίγες επιλογές και δεν είναι πολύ μοντέρνα.

Τα ρούχα μου μητρότητας (παρά τα τζιν) είναι ίσως τα πιο πρόσφατα πράγματα που έχω ιδανικά, θεωρώντας ότι σχεδόν όλα τα άλλα είναι ένα καλό πενταετές.

Όλα τα κανονικά μου μπλουζάκια είναι ακόμα μισά shirts.

Εντάξει, οι ομολογίες στην άκρη, δεν ξέρω πώς να διορθώσω το πρόβλημα. Θέλω να είμαι χαριτωμένος και κομψός, αλλά δεν θέλω να περάσω έναν τόνο χρημάτων. Μου αρέσει η στήλη της ντουλάπας της Susan Wagner, αλλά ακόμη και αυτό φαίνεται σαν υπερβολική ανάγνωση.

Μπορεί κάποιος να με μετατρέψει σε μια επίδειξη makeover όπως τι να μην φορέσει;